Review – Abyss Odyssey
Tot op het moment dat Erik mij een reviewexemplaar van Abyss Odyssey gaf, had ik nog nooit van de game gehoord. Zonder verwachtingen of voorkennis begon ik met spelen. Uiteindelijk zette ik pas na zes uur de game weer uit. Abyss Odyssey is verslavend, uitdagend en laat je niet meer los.
De opbouw van het spel is eigenlijk vrij simpel: de kwaadaardige Warlock heeft een enorm stelsel van dungeons gemaakt en de speler moet zich een weg naar beneden vechten om de Warlock te verslaan. Hierbij betreed je verschillende werelden en kan je je eigen route plannen om beneden te komen. De een is lang maar met makkelijkere individuele dungeons, terwijl de kortste route weer de hoogste moeilijkheidsgraad heeft. Ga je onderweg dood, dan mag je weer helemaal bovenaan beginnen en verlies je al je items en geld. Dit klinkt misschien erg onvergefelijk, maar de game wordt er juist enorm verslavend door.
De werelden die je doorloopt zijn divers en mooi vormgegeven. Ieder level duurt zo’n vijf tot tien minuten en is door de computer procedureel vormgegeven. Je herkent dus af en toe wat levelstructuren, maar ieder level is uniek en heeft een bepaalde mate van willekeur. Hierdoor wordt je erg uitgedaagd om de levels uit te pluizen op zoek naar shrines, verkopers of verborgen schatten. Bij het doorlopen van de kerker komen allerlei hindernissen en afleidingen op je pad die het je lastig maken om het einde te bereiken.
Zo zijn de vijanden verbazingwekkend goed uitgewerkt en hebben allemaal een eigen speelstijl, waardoor je iedere tegenstander anders benadert. De combat in Abyss Odyssey is duidelijk geïnspireerd op fighting games en hoewel het niet even diepgaand is als bijvoorbeeld Street Fighter of Soul Calibur, speelt het wel lekker weg en is het masteren van de moves van je personage een groot onderdeel van de fun. Je personage groeit in level en krijgt hierbij telkens een kleine boost in health en een skill point, maar de invloed hiervan is beperkt gebleven zodat je niet hoeft te grinden om het einde te kunnen halen.
Abyss Odyssey draait misschien nog wel meer om overleven dan om ontdekken en vechten. Je maakt continu afwegingen; verken ik dat stuk van het level nog op zoek naar schatten, met de kans dat ik aangevallen word door vijanden? Neem ik het krachtigere vuurzwaard of het tactisch slimmere zwaard met de Charm-ability? De schaarste van health potions en geld versterken dit en laten je geregeld peentjes zweten als je weer in een lastige confrontatie komt. Je weet echter altijd dat je het aan jezelf te danken hebt, dat jouw keuzes roekeloos waren of dat je vechtvaardigheid te zwak was. Hierdoor ben je erop gebrand om het einde te halen, en als het dan mislukt, om het de volgende keer beter te doen.
Maar zelfs als je het einde haalt en de Warlock verslaat, ben je nog niet klaar met de game. Abyss Odyssey gaat veel meer om het jezelf verbeteren, nog vaker/beter/gekker het einde bereiken. Bovendien is er een hoop vrij te spelen in de vorm van extra personages (met andere wapens, speelstijlen en dialogen), bevat de game een drop-in drop-out coöp-mogelijkheid en ontdek je elke run weer nieuwe geheimen in de levels. Na een tijdje spelen ga je echter ook de kleine foutjes opmerken. Zo stelt het einde een beetje teleur, is de besturing op het gebied van platformen nogal onnauwkeurig en zijn sommige stukjes in een level zo in elkaar gezet door de computer, dat het haast onmogelijk is om er ongeschonden door te komen. Dit zijn gelukkig maar kleine irritaties op een game die je voor maar €14,99 een hele lange tijd bezig houdt!
